Legendarisch kan je hen noemen. The Blasters, opgericht in 1978 door de broertjes Dave en Phil Alvin in Downey, Californië. Samen met bassist John Bazz en drummer Bill Bateman (die we ook kennen van bij the Red Devils) tekenden ze voor een totaal nieuw geluid. Zij zijn als het ware de oer-vaders van de hedendaagse Americana en roots- en rollmuziek. Hun nummers staan in het collectieve geheugen gegrift van iedere rechtgeaarde rock ’n roll fanaat. Doorheen de jaren onderging de band vele personeelswissels, vooral het zoeken naar de gepaste gitarist duurde even. Toen Dave Alvin in 1986 de band verliet om solo zijn geluk te beproeven namen illustere namen als Michael “Hollywood Fats” Mann, Greg “Smokey” Hormel en James Intfeld de honneurs op de sixstrings waar. In 1996 komt dan uiteindelijk Keith Wyatt de band versterken en hij is tot op heden de onbetwiste gitaarslinger bij de Blasters.

Er is veel ‘bekend’ volk opgedaagd voor hun passage in de Leuvense muziektempel het Depot. Meestal de ‘oudere’ generatie rockers die hun rock ’n roll hartje komen ophalen maar her en der spotten we toch ook jeugd waarvan we denken dat zij nog moesten geboren worden toen deze muzikanten reeds hun sporen in de rock ’n rollbusiness verdienden. Er wordt direct stevig gestart met “Long White Cadillac” een nummer van Dave Alvin . De heren Blasters zijn allen al een stuk in de 60 maar zien er bijzonder vitaal en bruisend uit, al moeten we voor Phil Alvin wel een uitzondering maken. Zijn zware leven van drank en drugs heeft duidelijk zijn sporen achtergelaten. Een paar jaren geleden vreesde men voor de man zijn leven toen hij slachtoffer werd van een zwaar hartinfarct. Gelukkig kwam hij er terug bovenop en bleef hij verder optreden en muziek maken.

En de fans kunnen opgelucht ademhalen want zijn stem heeft weinig tot niets aan kracht of kleur ingeboet. Met de Roy Orbison cover “Go!Go!Go!” en de aan Clarence ‘Gatemouth’ Brown schatplichtige “Rock My Blues Away” wordt het feestje verder aangezwengeld. John Bazz en Bill Bateman vormen het ideale fundament waarop Keith Wyatt naar hartenlust de ene na andere fenomenale solo kan larderen, wat hij dan ook niet nalaat. Een echte topgitarist deze Wyatt. Hij maakt de Blastersound uniek. “Dark Night” is nog een klassieker die niet op het repertoire mag ontbreken. In de jaren ’80 werd deze song gebruikt in de populaire serie Miami Vice. Want ook daarvoor mogen we the Blasters dankbaar zijn. Zij zijn de grondleggers, de pioniers zeg maar voor de latere surf- en rootsrock beweging die ontstond in de jaren ’90 met cultfilms als “From Dusk Till Dawn’ van Tarantino/Rodriguez.

The Blasters effenden het pad voor een hele schare roots- en garagerockers die men tot op vandaag overal kan terugvinden. Ze stonden mee aan de wieg van de rock-a-billy en roots revival die ook nu nog weelderig tiert. Het boegbeeld van een generatie, van een muzikale stroming die meestal ondergronds maar steeds aanwezig was. “So Long Baby Goodbye” luidt de grande finale in waarin Keith nog eens alle registers mag opentrekken. “Daddy Rolling Stone” komt rollend en dreigend opzetten om te ontploffen met een zinderende solo van Wyatt. “American Music” is hun lijflied en maakt als geen ander duidelijk waar deze Blasters voor staan. Op en top Amerikaanse muziek. Stevig rock ’n roll gehalte, niet voor gevoelige zielen, gedreven met passie gespeeld en steeds getuigen van een onverzettelijke ‘cool’. Met “Marie Marie” zijn we dan aan het eind gekomen van een avondje ongecompliceerd, ongegeneerd uit de bol gaan. Als uitsmijter krijgen we nog “One Bad Stud” en dan verdwijnen de levende legendes in de coulissen.

Als we het Depot verlaten lopen we de heren Wyatt en Bazz nog tegen het lijf en wordt er nog leuk verbroederd met de Catsmokes (de Belgische versie van the Blasters). Gelijkgestemde rock-and-roll zielen die met respect en waardering met mekaar overweg gaan. Leuven was heel even het mekka van de rootsrock. En wij maar al te content dat we the Blasters nog in hun (bijna) originele bezetting te zien en vooral te horen kregen. Bedankt Depot en hopelijk krijgen we de heren nog deze zomer terug te zien op een of ander blues- en of rootsfestival?

Wim ‘Huibbe’ Huybrechts

Foto's © Ann Saenen

Setlist:
Long White Cadillac/Go!Go!Go!/Rock My Blues Away/Border Radio/Precious Memory/Love Me With A Feeling/Dark Night/I’m Shakin’/Trouble Bound/Common Man/Red Rose/Crying For My Baby/So Long Baby Goodbye/Daddy Rolling Stone/American Music/Marie Marie//// bis: One Bad Stud